Dziewczynka, która trafia do domu Watsonów dwa tygodnie po tym, jak rozstali się z Justinem, opisanym w bestsellerze Chłopiec, którego nikt nie kochał ma u nich przebywać tymczasowo: jej stała opiekunka przechodzi załamanie nerwowe, Sophia jest u niej od półtora roku, odkąd jej matka uległa tajemniczemu wypadkowi.

Ale od pierwszej chwili Casey czuje niepokój, który stopniowo zamienia się w coraz większy lęk. Sophia wygląda bardziej jak osiemnastolatka niż dwunastolatka. Prowokuje mężczyzn niedwuznacznym erotycznym zachowaniem. Kobietami gardzi.
I każdy musi robić to, czego ona chce. Bo jeśli nie, wie, jak sprawić, żeby tego pożałował.

Wszyscy w rodzinie Casey - jej mąż i dorosłe dzieci - najpierw są zakłopotani. Potem zaczynają podejrzewać, że opieka społeczna nie powiedziała im wszystkiego. A wreszcie ogrania strach - bo nie wiedzą co robić i kim naprawdę jest Sophia: zagubioną dwunastolatką czy Lolitą, dziewczynką z problemami psychicznymi czy wyrachowaną manipulantką, dzieckiem po koszmarnych przejściach czy potworem. Jedno jest pewne: dopóki Sophia mieszka z nimi, nie są bezpieczni we własnym domu...

Tylko Casey, mimo śmiertelnego zagrożenia, nie rezygnuje z walki. Dla niej Sophia to tylko chore, skrzywdzone dziecko. I tylko ona słyszy w jej przerażających czynach rozpaczliwy krzyk o ratunek.

Dziewięcioletnia Abby ma tylko mamę, która od lat choruje na stwardnienie rozsiane. Teraz mama trafia do szpitala, a dziewczynka - do Casey Watson.
Casey ma niemałe doświadczenie w opiece nad dziećmi z problemami, ale tym razem od początku czuje, że Abby jest inna: niespokojna, ma nerwowe tiki. Casey odkrywa ze zdumieniem, że Abby sama i w tajemnicy przed wszystkimi opiekowała się mamą.
Od najmłodszych lat zajmowała się chorą i prowadziła dom. A matka pozwalała, by malutkie dziecko przez lata nie tylko wykonywało obowiązki dorosłych, ale i niosło ciężar odpowiedzialności i ciągłego lęku.
Wkrótce okazuje się, że matka Abby chce ukryć coś jeszcze, i to za wszelką cenę - nawet fałszywego oskarżenia rzuconego na Casey.
Casey po raz pierwszy jest rozdarta: poddać się i zrezygnować z Abby, czy nawet kosztem swojego osobistego życia szukać prawdy o przeszłości tak dobrego dziecka okradzionego z dzieciństwa.

Spencer ma osiem lat i... sam się zgłasza do opieki społecznej. Prosi, żeby umieszczono go w rodzinie zastępczej. A jego rodzice przyjmują to z ulgą.
Rodzice twierdzą, że ich syn jest od urodzenia zły. Lecz Casey Watson wie, że dzieci nigdy nie rodzą się złe. A jeśli stają się złe, to dlatego że są bardzo krzywdzone...
Casey i jej pełna poświęcenia rodzina przeżyli już niejedne traumatyczne, a nawet tragiczne chwile ze swoimi kolejnymi podopiecznymi. Tym razem jednak opieka nad chłopcem wydaje się niemożliwa. Spencer ucieka z domu, kradnie, znęca się nad słabszymi. Inne dzieci się go boją, sąsiedzi żądają, żeby Watsonowie się wyprowadzili. Rodzice nie chcą, żeby syn do nich wrócił. Psycholog ocenia, że chłopiec nie ma szans na poprawę. Opieka społeczna zamierza umieścić go w szpitalu psychiatrycznym.
Ale Casey nigdy się nie poddaje. I nie wierzy, że Spencer naprawdę jest tak zły. Chce poznać tajemnicę chłopca, który sprawia tyle bólu i niszczy wszystko wokół siebie. I który tak tęskni za miłością...